Ambasador włoski składa listy uwierzytelniające; 30 Pułk Piechoty

wtorek, 4 czerwca

 
      We wtorek 4 czerwca 1929 roku o godz. 12.00 Pan Prezydent Rzeczypospolitej przyjął na Zamku Królewskim Jego Ekscelencję hrabiego Alberta Martin Franklin, ambasadora Italii, który złożył swe listy uwierzytelniające.

      Pan ambasador udał się na Zamek w towarzystwie Dyrektora Protokołu Pana Romera samochodem Pana Prezydenta Rzeczypospolitej, poprzedzonym przez trębaczy na białych koniach i otoczonym eskortą szwadronu szwoleżerów. W następnych samochodach jechali: pan Mariano de Angelis, pierwszy sekretarz ambasady, Giuglielmo Rulli, sekretarz ambasady, pułkownik Sztabu Generalnego Mario Roatta, attaché wojskowy ambasady, kpt. Ludovico Donati, zastępca attaché wojskowego, Antonio Menotti – Corvi, attaché handlowy oraz adiutant Pana Prezydenta Rzeczypospolitej rotmistrz Calewski.

      Po odegraniu fanfary przez trębaczy, orszak ruszył sprzed gmachu ambasady włoskiej na pl. Dąbrowskiego, po czym skierował się ulicami Marszałkowską, Królewską, pl. Marszałka Piłsudskiego i Krakowskim Przedmieściem na Zamek. W czasie przejazdu przed Odwachem Głównym, warta oddała honory. W dziedzińcu zamkowym batalion piechoty 30 Pułku Piechoty ze sztandarem i muzyką pod dowództwem płk Pereświet – Sołtana oddał honory wojskowe. W chwili, gdy ambasador wjeżdżał na dziedziniec, muzyka odegrała hymn włoski (Marcia Reale). U progu sieci zamkowej dwóch adiutantów Pana Prezydenta Rzeczypospolitej, mjr Jurgielewicz i rtm. Suszyński powitało ambasadora i wprowadziło do pokoi. W sieni górnej oddział kompanii zamkowej oddawał honory. U wejścia do apartamentu w Sali Oficerskiej oczekiwał na ambasadora płk Wieniawa-Długoszowski, komendant miasta, w otoczeniu oficerów; zastępca szefa kancelarii cywilnej pan Michał Mościcki i zastępca Dyrektora protokołu pan R. Przeździecki, witali ambasadora u wejścia do Sali Canaletta, u progu zaś następnej sali szef kancelarii cywilnej pan Adam Lisiewicz i szef gabinetu wojskowego płk Głogowski.

W Sali Tronowej wyszedł na spotkanie ambasadora pan Wiceminister Spraw Zagranicznych, Alfred Wysocki. Pan Prezydent Rzeczypospolitej oczekiwał w Sali Rycerskiej w towarzystwie pana Ministra Przemysłu i Handlu Kwiatkowskiego, pana Ministra Rolnictwa Niezabytowskiego, pana Ministra Sprawiedliwości Cara i pana Kierownika Ministerstwa Skarbu Matuszewskiego. Składając listy uwierzytelniające, Jego Ekscelencja ambasador włoski wygłosił przemówienie, w którym na koniec oświadczył, że:

      „W nadziei, że Opatrzność Boska raczy zapewnić długi i pomyślny pokój, Rząd Faszystowski pragnie najgoręcej, aby stosunki, już tak przyjazne między obydwoma państwami, stały się coraz serdeczniejsze i Bliższe zarówno na terenie politycznym, jak i w dziedzinie kulturalnej i ekonomicznej. Radosną wróżbę stanowi fakt, że między naszymi krajami nie tylko nie da się przewidzieć najlżejszy cień jakichkolwiek możliwych trudności, ale przeciwnie, istnieją niezliczone wspólne interesy, które wzajemnie się dopełniają.

Powołany zaufaniem mego Monarchy na pierwszego ambasadora Włoch w Polsce, będę dokładał wszelkich starań dla stosowania instrukcji, jakie mi Rząd dał w tym duchu i pozwalam sobie liczyć na życzliwe poparcie Waszej Ekscelencji i Jej Rządu.”

      Pan Prezydent Rzeczypospolitej odpowiedział dłuższym przemówieniem, które zakończył wyrażeniem nadziei, że Pan Ambasador znajdzie tutaj wdzięczną glebę do pracy przy spełnianiu swej wysokiej misji, mogąc przy tym liczyć na Pana Prezydenta Rzeczypospolitej i Rządu Rzeczypospolitej szczere poparcie.

      Po przemówieniach, Pan Prezydent Rzeczypospolitej udzielił ambasadorowi prywatnego posłuchania w Sali Marmurowej. Po skończonej audiencji, ambasador odprowadzony został z taki samymi honorami, jak przy przybyciu, po czym orszak uformował się w tym samym porządku jak poprzednio, kierując się do Grobu Nieznanego Żołnierza, gdzie pan ambasador złożył wieniec. Przy uroczystości tej obecni byli wszyscy członkowie włoskiej ekipy wojskowej, biorącej udział w konkursach hippicznych, którzy również złożyli wieniec od siebie. Po skończonej uroczystości orszak powrócił do gmachu ambasady.

      Ministerstwo Spraw Zagranicznych komunikuje, że Jego Ekscelencja Martin Franklin, ambasador Jego Królewskiej Mości, króla Italii, po złożeniu na uroczystej audiencji Panu Prezydentowi swych listów uwierzytelniających przyjmować będzie dnia 10 czerwca 1929 roku o godz. 10 wieczorem wraz z Jej Ekscelencją panią ambasadorową w pałacu królewskim ambasady, Pl. Dąbrowskiego 6, Rząd, korpus dyplomatyczny, przedstawicieli Izb Ustawodawczych, władz państwowych, duchowieństwa, wojskowości, władz komunalnych, prasy stolicy i t.d., którym rozesłane zostaną specjalne zawiadomienia. Na przyjęciu tym przedstawiać będzie osoby przybywające dyrektor protokołu.
    Pan Ambasador Martin był poprzednio ambasadorem włoskim w Buenos Aires.

Sala Tronowa

Proponuję posty o podobnej tematyce:
DYPLOMACJA
PAN PREZYDENT MOŚCICKI
WŁOCHY
Ponadto polecam korzystanie ze stale uzupełnianych indeksów:
ALFABETYCZNY INDEKS OSOBOWY
ALFABETYCZNY INDEKS MIEJSCOWOŚCI
MIEJSCOWOŚCI – UKŁAD WOJEWÓDZKI
INDEKS PAŃSTW
KALENDARIUM