24 lipca 1929 roku przed południem odbyła się na poligonie 1 Pułku Saperów Kolejowych uroczystość święta pułkowego. Na poligonie ustawiono bramę triumfalną, przy której oczekiwali przybycia Pana Prezydenta II Wiceminister Spraw Wojskowych gen. Kazimierz Fabrycy, inspektor armii gen. Gustaw Orlicz-Dreszer, gen. Smorawiński, gen. Plisowski i płk Mont. Na święto saperskie przybyli z Warszawy pan Minister Poczt i Telegrafów inż. Ignacy Boerner, były dowódca 5 Pułku Saperów,z sekretarzem dr Godulą. Przy ołtarzu polowym ustawili się przedstawiciele miejscowych władz z prezydentem Krakowa senatorem Rollem na czele.
O godz. 10.30 odezwał się sygnał trąbki wojskowej, zapowiadający przybycie Pana Prezydenta. Orkiestra odegrała hymn państwowy. Pan Prezydent Rzeczypospolitej wszedł na poligon wraz z otoczeniem i skierował się do ołtarza, ustawionego na tle symbolicznego żurawia, ozdobionego godłami saperskimi.
Ksiądz dziekan gen. Niezgoda odprawił mszę świętą w asyście greko – katolickiego kapelana Wojsk Polskich ks. Kuźmy. Po mszy odbyła się defilada saperów w doskonałej postawie żołnierskiej, wzbudzając ogólne uznanie. Po defiladzie Pan Prezydent Rzeczypospolitej udał się wraz z otoczeniem do specjalnego pawilonu, gdzie płk Kolankowski omówił szczegółowo ćwiczenia koncentracyjne saperów, służbę wodna, minerstwo, budowę mostów, roboty ziemne, przedstawiając niezwykle ciekawe wykresy i plany graficzne, ilustrujące ciężką i tak ważną pracę saperów. Punktem kulminacyjnym uroczystości była próba obciążenia wielkiego mostu żelaznego, zbudowanego przez 4 kompanie saperskie w ciągu 57 dni roboczych, w czasie od 15 maja do 23 lipca. Na most kolejowy wjechała lokomotywa, prowadzona przez gen. Fabrycego. Lokomotywa posuwała się wolnym biegiem po moście, a w chwili przejazdu dokonano próby obciążenia mostu, która wykazała niezwykłą sprawność saperów. Następnie Pan Prezydent udał się do pawilonu, zbudowanego na pontonach na Wiśle, nakrytego lotnym dachem, gdzie podejmowany był śniadaniem. Równocześnie nad brzegiem Wisły odbywał się żołnierski obiad.
Po śniadaniu Pan Prezydent udał się na plac ćwiczebny, gdzie w bardzo szybkim tempie drużyna saperów przeprowadziła pokaz ustawiania kafaru i wbijania pali mostowych.
O godz. 16 Pan Prezydent Rzeczypospolitej wyjechał w towarzystwie wojewody Kwaśniewskiego, gen. Wróblewskiego i świty do Ojcowa i Rabsztyna. W Mogilnicy, majątku pana Konopki urządzono piękny żywy obraz na wzór arcydzieła Grottgera „Kucie kos”. Na granicy woj. kieleckiego we wsi Szczyce, na powitanie Pana Prezydenta przybyli wojewoda kielecki Korsak, starosta Stamirowski, posłowie BBWR Edward Kleszczyński i Bolesław Pochmarski, naczelnik wydziału bezpieczeństwa Krug, podinspektor Policji Wertz i inni. Po powitaniach Pan Prezydent udał się przepiękną drogą, wijącą się wśród malowniczej okolicy, do Ojcowa, gdzie przy bramie triumfalnej zgromadziła się cała ludność Ojcowa wraz z letnikami.
Wśród ogólnej ciszy przemówił do Pana Prezydenta plenipotent dóbr Czartoryskich pan Podczaski, wręczając Mu chleb i sól. Następnie Pan Prezydent przeszedł do bramy krakowskiej, gdzie odbył się podniosły akt uroczystego odsłonięcia tablicy pamiątkowej z okazji wybudowania przez Spółkę Drogową szosy Kraków – Ojców. Po uroczystości Dostojny Gość udał się na polanę wśród strzelistych skał i tu wraz z otoczeniem zasiadł do stołu, podejmowany owocami wśród serdecznego nastroju, przy dźwiękach hejnału, odegranego ze szczytu skały przez strażaków. Pan Prezydent pozostał tam kilkanaście minut, po czym odjechał przez Pieskową Skałę i Olkusz do Rabsztyna.
W Olkuszu całe miasto wyległo na powitanie Dostojnego Włodarza. W Rabsztynie dokonano aktu poświecenia kamienia węgielnego pod budowę sanatorium przeciwgruźliczego dla dzieci. Oprócz Pana Prezydenta, Jego otoczenia i świty w uroczystości wziął udział dyrektor służby Zdrowia pan dr Piestrzyński.
Poświecenie kamienia węgielnego miało charakter niezwykle uroczysty. Poświecenia dokonał ks. biskup Kubina z Częstochowy, podkreślając w swym przemówieniu, że budowa sanatorium jest plastycznym wyrazem miłości społecznej, która ma tak gorącego i i światłego Przedstawiciela w Dostojnej Osobie Pana Prezydenta Rzeczypospolitej.
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz