17 maja 1926 r. od rana odbywały się w Warszawie uroczystości pogrzebowe ofiar tragicznych wypadków w stolicy.
O godz. 11 odbyło się nabożeństwo w cerkwi prawosławnej na Pradze.
Tymczasem na cmentarzu wojskowym wykopano cztery wielkie groby, każdy obliczono na 60 do 70 trumien. W ciągu nocy 1 Batalion Sanitarny, stacjonowany obok cmentarza przygotowywał groby. Nad trumnami ustawiono tabliczki z nazwiskami.
Od rana ciągnęły w kierunku cmentarza rodziny zmarłych. Wszystkich legitymowała policja i władze wojskowe. Na cmentarz przybyły pułki 30 i 22 piechoty oraz 7 Pułk Ułanów. Delegacje poszczególnych pułków przywiozły wieńce.
Równocześnie na cmentarzu powązkowskim odbył się szereg pogrzebów indywidualnych osób cywilnych, żołnierzy i oficerów.
O godz. 2 po południu z udziałem przedstawicieli rządu, sejmu i senatu odbył się zbiorowy pogrzeb. Przywiezione uprzednio z różnych szpitali trumny w liczbie około 250 złożone zostały obok siebie w wielkich mogiłach, przed którymi odprawiło kolejno modły duchowieństwo katolickie z biskupem polowym Stanisławem GALLEM na czele, prawosławne z biskupem DIONIZYM oraz ewangelickie z seniorem Kazimierzem SZEFEREM. Uroczystość zakończono odegraniem hymnu narodowego przez orkiestrę wojskową.
Całością uroczystości kierował gen. Gustaw ORLICZ-DRESZER.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz