A zima trzyma

      W związku z postulatem rewizji umowy o płace zarobkowe w przemyśle węglowym oraz łącznie z tym wysuwanymi dezyderatami przemysłowców co do podwyższenia cen węgla na rynku krajowym z powodu jakoby złego stanu finansowego kopalń, udaje się w dniach najbliższych na teren zagłębi węglowych całą sekcja cen Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen. Wszystkie inne prace bieżące zostały chwilowo zawieszone, a wszyscy urzędnicy fachowi i rzeczoznawcy sekcji pod przewodnictwem kierownika Pana Jastrzębskiego wyjeżdżają do Katowic i Dąbrowy. Prace Komisji potrwają około 2 tygodni, po czym złożony będzie Komitetowi Ekonomicznemu raport o sytuacji przemysłu węglowego i zarobkach celem powzięcia dalszej decyzji co do ugodowego załatwienia zatargu od terminu przewidzianego obowiązującym arbitrażem. (Patrz: Groźba strajku)
======================

9 lutego 1929 pod przewodnictwem Pana Prezesa Rady Ministrów prof. Kazimierza Bartla odbyła się konferencja w sprawie sytuacji węglowej z udziałem Ministrów Spraw Wewnętrznych i Komunikacji oraz I Wiceministra Spraw Wojskowych gen. Daniela Konarzewskiego. W wyniku narady Pan Premier wydał do wojewodów następujące zarządzenie:
W związku z niedomaganiami, jakie mogą się zauważyć w dziedzinie zaopatrzenia ludności w węgiel, zarządzam, co następuje:
  1. Panowie Wojewodowie niezwłocznie ustalą w porozumieniu z dyrekcjami kolei państwowych, jakie zapasy węgla posiadają te dyrekcje; zapasy przekraczające czterotygodniowe zapotrzebowanie (w dyrekcji krakowskiej i lwowskiej 3-tygodniowe) mogą być w miarę potrzeb zużytkowane dla zaopatrzenia rynku;
  2. Panowie Wojewodowie niezwłocznie ustalą w porozumieniu z dowódcami okręgów korpusów, jakie zapasy węgla są do dyspozycji władz wojskowych. Zapasy przekraczające 10-dniowe zapotrzebowanie mogą być użyte dla celów cywilnych w następującej kolejności: dla potrzeb szpitali, elektrowni, gazowni oraz wodociągów i kanalizacji; dla potrzeb bezpośrednich konsumentów na cele domowe itp. 

    należy wydać kategoryczne zarządzenia gwarantujące rozdysponowanie węgla po cenach godziwych i zgodnie z intencją niniejszego pisma. Nad obrotem węglowym roztoczą Panowie Wojewodowie ścisłą i baczną kontrolę, mając na uwadze interes konsumentów, zwłaszcza drobnych.
    ===============================

     Komisarz Rządu na Warszawę ogłosił 11 lutego 1929 roku odezwę do ludności Stolicy:
    Niespodziewana klęska mrozów, która nawiedziła cały kraj i stolicę, wywołuje wśród części ludności nieuzasadnione obawy o możliwość braku opału. Wytwarza to niepożądany objaw wzmożonego popytu i zakupu w pierwszym rzędzie węgla, który wskutek tego został wykupiony ze składów prywatnych. Podaję do wiadomości mieszkańców Stolicy, że Warszawie pod względem zaopatrzenia w opał nie grozi żadne niebezpieczeństwo. Na skutek zarządzeń Rządu, do składów opałowych już w dniu wczorajszym zostały dostarczone znaczne zapasy węgla. Dalsze zaopatrzenie będzie miało miejsce w dniu dzisiejszym i następnych. Zwiększone transporty węgla są w drodze; wobec tego wzywam ludność Stolicy do całkowitego pod tym względem spokoju i nie poddawaniu się nastrojom paniki, oraz o nierobienie niepotrzebnych zapasów. Każdy powinien kupować tyle tylko, ile mu niezbędne w danej chwili potrzeba. Dla najbiedniejszej ludności została zorganizowana specjalna sprzedaż detaliczna po 20 kg w następujących punktach: ul. Towarowa13, ul. Spiska 1 (róg Grójeckiej), ul. Stawski 8 i Stacja Warszawa Wileńska. W składach miejskich odbywa się sprzedaż bez przerwy. W większości składów prywatnych sprzedaż od dnia dzisiejszego wznowiona. Ceny węgla pozostają bez zmiany.”
    Komisarz Rządu w z. (---) J. Pilecki

Brak komentarzy: