Warszawa, 16 lutego 1927 r.
Na posiedzeniu plenarnym Senatu senator Bolesław KOSKOWSKI ze Zjednoczenia Ludowo – Narodowego (Endecja) imieniem komisji prawniczej złożył sprawozdanie w sprawie przesłanego tej komisji pisma prezesa rady ministrów z 11 grudnia 1926 r., w którym premier zawiadamia marszałka Senatu, iż rząd nie będzie udzielał odpowiedzi na interpelacje, zgłoszone przed zamknięciem ubiegłej sesji Sejmu i Senatu.
Senator stwierdził, iż decyzja ta jest niezgodna z Konstytucją, która rozróżnia pojęcia zamknięcia sesji od jej odroczenia, lecz nigdzie nie decyduje o skutkach zarówno zamknięcia jak i odroczenia.
Uchwała rządowa w tym świetle jest oparta na wykładni Konstytucji. Zdaniem senatora należy się tutaj posłużyć porównaniem z praktyki stosowanej w innych parlamentach. Zamkniecie sesji w większości przypadków powoduje upadek wszystkich wniosków prawodawczych wniesionych do parlamentu, nowe wybory do komisji i do prezydium, a ponadto upadek interpelacji.
O ile zatem chciało się u nas w ten sposób interpretować konsekwencje zamknięcia sesji, to należało również odnieść to i do wniosków prawodawczych. Nie uczyniono tego, czyli inaczej postanowiono niż w przypadku interpelacji.
| Proponuję posty o podobnej tematyce: |
| PARLAMENT |
| Ponadto polecam korzystanie ze stale uzupełnianych indeksów: |
| ALFABETYCZNY INDEKS OSOBOWY |
| MIEJSCOWOŚCI – UKŁAD WOJEWÓDZKI |
| ALFABETYCZNY INDEKS MIEJSCOWOŚCI |
| INDEKS PAŃSTW |
| KALENDARIUM |
| INDEKS RZECZOWY |
| jerzy@milek.eu.org |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz