Ustawa z dnia 2 sierpnia 1926 r.
o zaciągnięciu pożyczki państwowej w dolarach Stanów Zjednoczonych Ameryki
Art. 1. Upoważnia się Ministra Skarbu do zaciągnięcia u Spółki akcyjnej dla eksploatacji państwowego monopolu zapałczanego w Polsce pożyczki państwowej w wysokości 6.000.000 dolarów Stanów Zjednoczonych Ameryki z 20 – letnim okresem umorzenia, oprocentowanej na 7 od sta rocznie.
Art. 2. Umorzenie pożyczki uskuteczniane będzie w 20 kolejnych ratach rocznych z tem, iż wysokość każdej raty wynosić będzie jedną dwudziestą część sumy 6.000.000 dolarów, zwiększoną o kwotę odsetek od nieumorzonej części pożyczki.
Ministrowi Skarbu przysługuje prawo przedterminowego skupu pożyczki oraz prawo zawarcia ze spółką, wymienioną w art. 1, umowy o rozdzielenie poszczególnych rat na nie więcej niż dwie równe raty półroczne.
Art. 3. Upoważnia się Ministra Skarbu do wręczenia Spółce, wymienionej w art. 1, 20 względnie 40, sztuk obligacyj skarbowych (bonów), odpowiadających ustanowionemu w art. 2 sposobowi umorzenia.
Art. 4. Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Skarbu.
Art. 5. Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej: I. MOŚCICKI
Prezes Rady Ministrów: K. BARTEL
Minister Skarbu: C. KLARNER
Część składowa najgorszego interesu międzywojnia.
Spółka, o której była mowa w art. 1 ładnie się nazywała: Spółka Akcyjna dla Eksploatacji Państwowego Monopolu Zapałczanego w Polsce. Kapitał szwedzkiego potentata Ivara KREUGERA. Źle skończył, ale Polska zamieniła zapałki na kijki.
Ustawa dotyczyła zalegalizowania stanu prawnego otrzymanej już w sierpniu 1925 r. i wykorzystanej pożyczki pod zastaw dochodów z monopolu zapałczanego. Pożyczka ta została zaciągnięta nielegalnie, gdyż bez zgody Sejmu, co przewidywała umowa podpisana ze szwedzkim koncernem, który otrzymał koncesję na wykorzystywanie monopolu zapałczanego Państwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz