Niedziela, 13 października
W dniach 4 – 12 października toczyły się w Warszawie obrady II Międzynarodowej Konferencji Prawa Prywatnego Lotniczego. Konferencja ta, będąca pierwszym tak licznym zjazdem dyplomatycznym w Polsce, zgromadziła przedstawicieli rządowych 32 państw, mianowicie: Niemiec, Austrii, Belgii, Brazylii, Chin, Danii, Egiptu, Hiszpanii, Estonii, Finlandii, Francji, Wielkiej Brytanii, Australii, Afryki Południowej, Grecji, Węgier, Włoch, Japonii, Łotwy Luksemburga, Meksyku, Norwegii, Holandii, Polski, Rumunii, Szwecji, Szwajcarii, Czechosłowacji, ZSRR, Wenezueli, Jugosławii.
Ponadto w charakterze obserwatorów uczestniczyli delegacji rządu Stanów Zjednoczonych, Ligi Narodów (Organizacja Komunikacji i Tranzytu i Międzynarodowej Komisji Żeglugi Powietrznej, Konwencja Paryska 13 października 1919).
na I posiedzeniu, po zagajeniu Konferencji przez Pana Ministra Augusta ZALESKIEGO, na jej przewodniczącego wybrano Karola LUTOSTAŃSKIEGO, dziekana wydziału prawnego Uniwersytetu Warszawskiego.
Konferencja wypracowała „Konwencję, dotyczącą ujednostajnienia niektórych zasad międzynarodowego przewozu powietrznego”. Przewozy krajowe konwencji nie podlegają. Odpowiedzialność przewożącego, według przepisów Konwencji, jest, podobnie do punktu widzenia, przyjętego w ustawach wewnątrzkrajowych, odpowiedzialnością ograniczoną: za podróżnego do wysokości 125.000 franków francuskich; za towary i bagaż do wysokości 250 FF za kilo; za bagaż ręczny do wysokości 5,000 FF dla jednego podróżnego.
W ostatnim dniu Konferencji podpisany został protokół końcowy stwierdzający, iż delegaci przedstawiają projekt Konwencji do podpisu upełnomocnionym delegatom Państw. Ponadto Protokół zawiera kilka zleceń i rezolucji, mianowicie, aby zbierały się w dalszym ciągu Konferencje Prawa Prywatnego Lotniczego, aby państwa korzystały przy ustalaniu wzoru dokumentów przewozowych z wzorów, opracowanych przez Międzynarodowy Komitet Ekspertów prawa Prywatnego Lotniczego, aby Komitet ten zajął się kwestią dalszych prac z dziedziny prawa międzynarodowych przewozów lotniczych, aby tenże Komitet rozważył kwestie, związane z obowiązkowym przechowywaniem dokumentów przewozowych przez przedsiębiorców lotniczych oraz definicji przedsiębiorcy przewozowego w przewozach powietrznych.
Konwencja została w dniu jej przyjęcia natychmiast podpisana przez upełnomocnionych delegatów 13 Państw: Niemiec, Austrii, Brazylii, Danii, Francji, Wielkiej Brytanii, Australii, Południowej Afryki, Włoch, Luksemburga, Polski, Szwajcarii i Jugosławii.
W imieniu Polski podpisali Konwencję Pan Minister Spraw Zagranicznych August ZALESKI i Pan Minister Transportu Alfons KÜHN.
Inne państwa, uczestniczące w Konferencji Warszawskiej, mają możność podpisania Konwencji do 31 stycznia 1930 r., a po tej dacie zgłoszenie się do udziału w Konwencji odbywać się jeszcze może zawsze w drodze przystąpienia (adhezji), jako że Konwencja ma formę otwartą. Konwencja wchodzi w życie na 90 dzień po ratyfikacji jej przez 5 Państw, pomiędzy tymi Państwami, a w stosunku do następnych na 90 dzień po złożeniu każdoczesnej ratyfikacji bądź adhezji.
| Proponuję posty o podobnej tematyce: |
| KONFERENCJE I ZJAZDY |
| LOTNICTWO |
| WARSZAWA |
| Ponadto polecam korzystanie ze stale uzupełnianych indeksów: |
| ALFABETYCZNY INDEKS OSOBOWY |
| ALFABETYCZNY INDEKS MIEJSCOWOŚCI |
| MIEJSCOWOŚCI – UKŁAD WOJEWÓDZKI |
| INDEKS PAŃSTW |
| KALENDARIUM |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz