Autobusy - 40 na godzinę i tachografy

Maksymalna szybkość autobusów 40 km/godz. Pierwsze przekroczenie – cofnięcie uprawnień na pół roku, za czwarte – dożywotnie. W autobusach nie wolno było śpiewać, wyglądać niechlujnie, ani wyrzucać przez okno przedmiotów, mogących przestraszyć publiczność …..

Rozporządzenie Ministra Robót Publicznych i Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych

 z dnia 17 kwietnia 1929 r.

o ruchu na drogach publicznych autobusów, służących do utrzymywania publicznej komunikacji. (Dz. U. R. P. Nr 55, poz. 439)

§ 1. Za autobus służący do publicznej komunikacji uważa się w rozumieniu niniejszego rozporządzenia pojazd mechaniczny, nie biegnący po szynach, poruszany przez umieszczony na nim silnik i używany do zarobkowego przewożenia siedmiu lub więcej osób, nie licząc kierowcy.

(….)

§ 3.

W autobusach publicznych:

moc silnika musi być taka, aby przebiegi mogły się odbywać w ustanowionym czasie nawet przy pełnym obciążeniu i niezadowalającym stanie dróg;

wszystkie koła muszą posiadać pneumatyczne obręcze gumowe;

na każdego podróżnego powinna przypadać szerokość i długość siedzenia przynajmniej po 0,45 m;

miejsca stojące mogą być urządzone tylko na specjalnych pomostach i odpowiednio do tych miejsc winna się znajdować na pomostach stosowna liczba punktów oparcia (imadeł);

miejsce dla kierowcy winno być zabezpieczone przeciw niepogodzie i powinno zapewniać kierowcy dokładną i wygodną obserwację drogi przed sobą i z boku oraz swobodę ruchu i wygodny dostęp do przyrządów kierowniczych i hamulcowych;

W autobusach zamkniętych najmniejsza wysokość wnętrza w świetle winna wynosić przynajmniej 1,50 m, a ilość drzwiczek nie może być w żadnym wypadku mniejsza od dwóch, przy czym jedne z nich muszą być umieszczone w tylnej ścianie i posiadać szerokość przynajmniej 0,60 m. Ilość drzwiczek, jak i ich rozmieszczenie muszą być takie, aby autobus mógł być z łatwością opróżniony.

W autobusach przeznaczonych do przewozu bagażu powinno być przewidziane odpowiednie na ten cel miejsce.

§ 4. Każdy autobus publiczny musi być zaopatrzony:

w miernik szybkości oraz przyrząd rejestrujący osiągnięte podczas jazdy szybkości, przerwy ruchu i czas przejazdu (sic !!);

w dwa wskaźniki kierunku, umieszczone po obu stronach odwietrznika i przysposobione do oświetlenia ich w nocy;

w boczne lustro, dające możliwość kierowcy widzenia drogi z tyłu za pojazdem;

automatyczną wycieraczkę szyby przed kierowcą;

w alarmowe urządzenie, umożliwiające podróżnym w razie potrzeby natychmiastowe zatrzymanie autobusu, danie sygnału kierowcy;

przynajmniej w jedną gaśnicę automatyczną, umieszczoną w dostępnym miejscu wewnątrz autobusu;

w apteczkę doraźnej pomocy przy okaleczeniach średniego stopnia;

w urządzenia wskazujące, że wolnych miejsc nie ma, gdy dopuszczalna liczba miejsc jest zajęta;

w dwa zapasowe koła należycie ogumione;

w odpowiedni komplet narzędzi i części zamiennych, umożliwiających doraźną naprawę w drodze;

Nadto autobusy zamknięte winny być wyposażone:

w odpowiednią ilość okien, zabezpieczających dostateczny dopływ światła do autobusu, przy czym okna winny być zaopatrzone w firanki;

w urządzenia do należytego przewietrzania wnętrza;

w urządzenie zabezpieczające dostateczne oświetlenie wnętrza w nocy oraz ogrzewanie podczas chłodów, przy czym, o ile oświetlenie autobusu nie jest elektryczne, latarnie winny być umieszczone w ten sposób, aby spaliny ulatniały się na zewnątrz.

§ 5. Każdy autobus publiczny winien, niezależnie od napisów wymaganych przez postanowienia § 10 rozporządzenia z dnia 27 stycznia 1928 r. o ruchu pojazdów mechanicznych na drogach publicznych, posiadać na zewnątrz u góry od przodu z daleka widoczny napis z nazwami krańcowych punktów obsługiwanej linii a nadto od zmierzchu do świtu dodatkowe światło w kolorze niebieskim oraz napis wskazujący dopuszczalną ilość osób, umieszczony na wewnętrznej i zewnętrznej stronie drzwiczek. Poza tym wewnątrz powinno być umieszczone i zabezpieczone należycie obwieszczenie zawierające rozkład jazdy, taryfę i tekst § 14 niniejszego rozporządzenia.

§ 6.1. Autobusy publiczne winny być utrzymywane w sprawności technicznej tak, aby nie wymagały postojów w drodze w celach naprawy, regulowania, uzupełniania części i t. p. oraz utrzymywane w czystości i porządku – zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz.

Wszelkie zmiany i uzupełnienia dokonywane na autobusach na żądanie wojewódzkiej władzy administracji ogólnej będą wykonywane przez przedsiębiorstwo na jego koszt.

Personel obsługi winien być przyodziany czysto oraz mieć stosowne odznaki, umożliwiające jego odróżnienie.

§ 7. Gdy to nie grozi bezpieczeństwu publicznemu, wojewódzka władza administracji ogólnej może w wyjątkowych wypadkach zezwolić na odstępstwa od poszczególnych wymagań, przewidzianych w paragrafach 3 – 5 włącznie niniejszego rozporządzenia, szczególnie gdy zastosowanie się do tych wymagań stoi na przeszkodzie konstrukcja autobusu, zapewniająca jednak w inny sposób bezpieczeństwo i porządek publiczny oraz wygodę podróżnych.

§ 8. Przedsiębiorca zamierzający utrzymywać komunikację autobusami publicznymi, obowiązany jest, niezależnie od obowiązku uzyskania dowodów rejestracyjnych, wymienionych w punkcie a) § 11 rozporządzenia z dnia 27 stycznia 1928 r. o ruchu pojazdów mechanicznych na drogach publicznych oraz doniesienia władzy przemysłowej o rozpoczęciu prowadzenia przemysłu w myśl art. 7 rozporządzenia prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowym (Dz. U. R. P. Nr 53, poz. 468), donieść wojewódzkiej władzy administracji ogólnej, w obrębie której znajdować się będzie miejsce stałego postoju autobusów, o zamierzonym rozpoczęciu ruchu co najmniej na 30 dni przedtem.

W doniesieniu, oprócz nazwy i siedziby przedsiębiorstwa, należy podać:

imię, nazwisko i adres osoby odpowiedzialnej za prowadzenie przedsiębiorstwa;

linię, która ma być obsługiwana, ze wskazaniem miejsc postoju na przystankach i punktach krańcowych;

ilość autobusów, jako też ilość osób, które przedsiębiorca zamierza dopuścić w poszczególnych pojazdach, przy czym ilość ta, o ile już poprzednio uzyskano dowód rejestracyjny, nie może być większa, aniżeli wskazana w tym dowodzie;

szczegółowy rozkład jazdy;

taryf, opłat za przejazd podróżnych i przewóz ich bagażu.

Doniesienie takie może być uskutecznione już w podaniu składanym celem uzyskania dowodu rejestracyjnego. Władza obowiązana jest na żądanie przedsiębiorcy§ wydać potwierdzenie uskutecznionego doniesienia.

§ 9. Przedsiębiorca obowiązany jest:

przestrzegać, aby ruch i postoje autobusów odbywały się według zgłoszonego rozkładu jazdy, bez względu na ilość zajętych w autobusie miejsc, a opłaty były pobierane nie wyższe, niż w zgłoszonej taryfie;

zawiadomić właściwą wojewódzką władzę administracji ogólnej na 14 dni naprzód o wszelkich zamierzonych zmianach miejsc postoju, rozkładu jazdy oraz o zaniechaniu ruchu;

zawiadomić wyżej wymienioną władzę o każdym wstrzymaniu ruchu z przyczyn od przedsiębiorcy niezależnych i ogłosić o tym na miejscach postoju;

wydać każdemu podróżnemu równocześnie z pobraniem opłaty za przejazd – bilet, zawierający numer, nazwę przedsiębiorstwa i jego adres, wysokość pobranej za jazdę opłaty, datę wydania biletu oraz nazwy miejscowości, między którymi bilet jest ważny. W razie przyjęcia do przewozu bagażu za osobną opłatą należy nadto wydać podróżnemu kwit na bagaż.

§ 10 Postój autobusów może odbywać się tylko w miejscach, wyznaczonych do tego celu przez właściwą powiatową władzę administracji ogólnej po porozumieniu się z odnośnym zarządem drogowym. Przy wyborze takich miejsc należy mieć na uwadze bezpieczeństwo publiczności oraz swobodę ruchu na drogach publicznych.

Miejsca postoju przedsiębiorca winien odpowiednio oznaczyć i w miejscach tych oraz poczekalniach wywiesić i utrzymywać w należytym stanie obwieszczenia, w których będą podane: nazwa przedsiębiorstwa, rozkład jazdy, taryfa opłat oraz tekst § 14 niniejszego rozporządzenia.

§ 11. Nie wolno przyjmować do jazdy autobusem:

większej liczby podróżnych, ponad przepisaną liczbę miejsc;

osób w stanie nietrzeźwym, widocznie niechlujnych, lub mogących zabrudzić otoczenie;

osób z przedmiotami zagrażającymi niebezpieczeństwem, w szczególności zaś z broną nabitą, materiałami wybuchowymi, łatwo zapalnymi, żrącymi lub zakaźnymi, jak również z przedmiotami, które mogłyby być niedogodne lub przykre dla współpodróżnych;

zwierząt, o ile bez niedogodności dla pasażerów nie mogą być trzymane na kolanach lub umieszczone w inny nie przeszkadzający podróżnym sposób.

Zakaz przyjmowania osób z bronią nabitą nie dotyczy osób, które winny mieć przy sobie taką broń z tytułu spełnianej w czasie przejazdu czynności służbowej.

Miejsce obok kierowcy może być zajęte tylko przez obsługę autobusu, służbę policyjną, konwojenta poczty lub służbę drogową. Kierowca winien mieć w każdym razie zapewnioną zupełną swobodę ruchów przy kierowaniu.

§12. Sygnał do podjęcia ruchu nie może być dany, dopóki wysiadający nie staną na ziemi, a wsiadający nie zajmą miejsca.

Największa dopuszczalna szybkość ruchu autobusów nie może przekraczać 40 km na godzinę, poza wypadkami, gdy przedsiębiorca uzyska specjalne zezwolenie Ministra Robót Publicznych na większą szybkość.

Autobus zamknięty winien być podczas przebywania w nim podróżnych oświetlony wewnątrz w czasie od zmierzchu do zmroku.

§ 13. Przedsiębiorca winien czuwać na tym, aby jego personel stosował się ściśle do postanowień niniejszego rozporządzenia.

§ 14. Zabrania się podróżnym:

wsiadać do autobusu, gdy dopuszczalna ilość miejsc jest zajęta;

zabierać do autobusu zwierzęta, o ile bez niedogodności dla podróżnych nie mogą być trzymane na kolanach lub umieszczone w inny sposób nieprzeszkadzającym podróżnym;

zajmować miejsce obok kierowcy oraz rozmawiać z kierowcą podczas jazdy;

zajmować miejsce bez biletu na prawo przejazdu i odmawiać okazania biletu na żądanie kontroli;

odmawiać zapłaty w wysokości oznaczonej na bilecie, zajmować miejsce w przedziale klasy wyższej, niż oznaczona na bilecie, lub jechać dalej, niż opiewa bilet, bez wykupienia biletu dodatkowego;

wsiadać w stanie nietrzeźwym, oczywistego niechlujstwa, lub w stanie mogącym zabrudzić otoczenie, zakłócać porządek, zanieczyszczać wnętrze autobusu i przeszkadzać obsłudze;

śpiewać, zachowywać się nieprzyzwoicie słowem lub czynem;

palić tytoń wewnątrz autobusów zamkniętych;

zanieczyszczać lub psuć urządzenia autobusu;

otwierać okna bez zgody obsługi autobusu;

otwierać w czasie jazdy drzwi autobusu;

zabierać do autobusu przedmiotów zagrażających niebezpieczeństwem, w szczególności zaś broni nabitej, materiałów wybuchowych, łatwo zapalnych, żrących lub zakaźnych, jak również przedmiotów, które mogłyby być niedogodne lub przykre dla współpodróżnych;

Zakaz zabierania do autobusu nabitej broni nie odnosi się do osób wymienionych wyżej w § 11 ust. 1 zdanie końcowe.

Wsiadać do autobusu lub wysiadać przed zupełnym jego zatrzymaniem;

stać na stopniach i w miejscach do tego nie przeznaczonych, dotykać urządzeń kierowniczych i hamulcowych;

wyrzucać z autobusu przedmioty, mogące zranić, zabrudzić lub przestraszyć publiczność;

wprowadzać w błąd obsługę autobusu, bądź to przez naśladowanie używanych sygnałów, bądź to przez fałszywe alarmy.

Obsługa autobusu obowiązana jest ściśle przestrzegać stosowania się podróżnych do powyższych zakazów. Podróżnych niestosujących się do zakazów, wymienionych wyżej może obsługa usunąć z autobusu.

§ 15. Od orzeczeń i zarządzeń władz administracyjnych, wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, służy odwołanie w myśl ogólnych przepisów o postępowaniu administracyjnym.

§ 16. Winni przekroczenia przepisów niniejszego rozporządzenia będą karani w myśl postanowień rozdziału IV ustawy z dnia 7 października 1921 r. o przepisach porządkowych na drogach publicznych (Dz. U. R. P. Nr 89, poz. 656).

§ 17. W razie stwierdzonego przekroczenia najwyższej dopuszczalnej prędkości (40 km/godz.) wojewódzka władzy administracji ogólnej, niezależnie od nałożenia przez powiatową władzę administracji ogólnej na kierowcę kary administracyjnej, winna odebrać mu pozwolenie na prowadzenie pojazdów mechanicznych, przeznaczonych do publicznego użytku na przeciąg czasu do 6 miesięcy, a w razie trzykrotnego ukarania go za to przekroczenie, odebrać mu na stałe pozwolenie na prowadzenie wymienionych pojazdów mechanicznych.

W razie powtarzającego się nieprzestrzegania postanowień niniejszego rozporządzenia, wojewódzka władza administracji ogólnej może zabronić przedsiębiorcy utrzymywania publicznej komunikacji.

(…..)

Minister Robót Publicznych:

(---) Jędrzej Moraczewski.

Minister Spraw Wewnętrznych:

(---) Sławoj Składkowski.

Minister Spraw Wojskowych:

(---) Józef Piłsudski.

 

Proponuję posty o podobnej tematyce:

KOMUNIKACJA MIEJSKA I PODMIEJSKA

SAMOCHODY I DROGI KOŁOWE

Ponadto polecam korzystanie ze stale uzupełnianych indeksów:

ALFABETYCZNY INDEKS OSOBOWY

ALFABETYCZNY INDEKS MIEJSCOWOŚCI

MIEJSCOWOŚCI – UKŁAD WOJEWÓDZKI

INDEKS PAŃSTW