Konduktor królem tramwajów był

ROZPORZĄDZENIE Ministra Komunikacji 

z dnia 6 czerwca 1929 r. w sprawie przepisów o ruchu tramwajów elektrycznych w miastach.

Przytaczam tutaj fragmenty instrukcji Pana Ministra Alfonsa KUHNA tyczące obowiązków i uprawnień konduktorów, gdyż takowych we współczesnych tramwajach i autobusach nie zobaczysz, a wspomnienia pozostały. Zamieszczam także opis obowiązków pasażerów, gdyż tam także wplecione są opisy tego, co konduktor mógł.

„Konduktor powinien znać dokładnie przepisy dla konduktora i motorowego oraz przepisy o ruchu ulicznym i drogowym.

Pozatem konduktora obowiązuje dokładna znajomość miasta i okolic w celu informowania podróżnych.

Przed zbliżaniem się pociągu do przystanku konduktor jest zobowiązany w sposób odpowiedni wywołać nazwę przystanku, a w miejscach przesiadania wymienić kierunki przesiadania.

Konduktor wagonu przyczepnego, jak również i silnikowego, obowiązani są dać sygnał na odjazd dopiero po stwierdzeniu, że wszyscy przybywający podróżni do ich wagonów weszli, a opuszczający wagon wyszli.

W razie zapełnienia wagonu konduktor powinien głośno zapowiedzieć: „miejsc nie ma, wagon rusza”, po czym dopiero ma prawo dać sygnał odjazdowy.

Normy zapełnienia wagonów przez podróżnych ustala, w zależności od ilości miejsc do siedzenia i do stania w wagonach, administracja tramwaju i normy te oznacza przez umieszczenie odnośnych napisów w wagonach i na pomostach.

Konduktor obowiązany jest przestrzegać, aby podróżni wchodzili i wychodzili przez pomosty do tego przeznaczone.

Miejsca wchodzenia i wychodzenia podróżnych reguluje zarządzenie administracji tramwaju.

Do obowiązku konduktora należy wskazywanie miejsc i rozmieszczania podróżnych w wagonach. Nie powinien on pozwalać na znajdowanie się podróżnych podczas jazdy na stopniach, taranach, zderzakach i t. p.

Konduktor nie powinien wpuszczać do wagonu osób wymienionych w tej instrukcji jako nie mogących korzystać z pociągu.

Konduktor powinien unikać zatargów z publicznością i w każdym wypadku zachować się taktownie.

W razie niestosowania się podróżnych do obowiązujących przepisów, konduktor powinien powołać się na przepisy i prosić podróżnego o podporządkowanie się tym przepisom. W razie oporu ze strony podróżnego konduktor powinien prosić go o opuszczenie wagonu na pierwszym przystanku, w razie zaś dalszego oporu zwrócić się do policji o interwencję.

Przy sprzedawaniu podróżnym biletów, w razie płacenia większej wartości monetą lub banknotem i niemożności natychmiastowego wydania reszty, konduktor powinien uprzedzić podróżnego, że o ile nie będzie mógł wydać reszty przed ukończeniem podróży, to podróżny będzie zmuszony zgłosić się po odbiór reszty do administracji tramwajów, w godzinach biurowych. W razie zgody podróżnego i niemożności wydania reszty, konduktor obowiązany jest zanotować nazwisko podróżnego i resztującą sumę na bilecie, a przypadającą do zwrotu sumę konduktor powinien z końcem dnia przy raporcie złożyć w administracji tramwaju.

W razie niezgodzenia się podróżnego na takie załatwienie, należy prosić go o opuszczenie wagonu na najbliższym przystanku.

W razie zatargów między podróżnymi, konduktor powinien starać się taktownie załagodzić zajście, opierając się na przepisach. W razie oporu ze strony podróżnych konduktor powinien prosić o opuszczenie wagonu.

Konduktor powinien okazywać pomoc jadącym tramwajem starcom, kalekom, osobom słabym lub chorym, dzieciom, a również wszystkim podróżnym przy zatrzymywaniu w wagonie złodziejów, osób wszczynających awantury lub obrażających podróżnych, wzywając w razie potrzeby policję.

Obowiązkiem konduktora jest pilnować, aby z nastaniem zmroku, a również w razie nagłej mgły, burzy i śnieżycy, były zapalane lampy, służące do wewnętrznego i zewnętrznego oświetlania. Również obowiązkiem konduktora jest przewietrzanie wagonu i otwierania okien w zależności od pory roku i pogody, stosownie do poleceń zwierzchności oraz przestrzeganie zamykania drzwi podczas chłodu.

PRZEPISY DLA PUBLICZNOŚCI

Na sygnał ostrzegawczy motorowego znajdujący się na torach przechodnie i pojazdy powinny natychmiast ustąpić z drogi.

Jazda po torze tramwajowym jest wzbroniona ciężko ładownym i wolno poruszającym się wozom.

Korzystający z tramwaju poddają się tym samym przepisom i winni stosować się do wskazówek i żądań konduktora, wynikających z tych przepisów.

Podróżni, nie przestrzegający przepisów, obowiązani są na żądanie konduktora lub kontrolera opuścić wagon bez prawa do zwrotu sumy, zapłaconej za bilet.

Podróżnym wolno wchodzić i wychodzić tylko po zatrzymaniu pociągu na przystanku, a na przystanku końcowym – wchodzić dopiero po ukończeniu przetaczania pociągu.

Podróżnym zasadniczo wolno wchodzić do wagonu przez pomost, oznaczony napisem „wejście” i wychodzić przez pomost, oznaczony napisem „wyjście” z wyjątkiem kalek o protezach i kulach i następujących osób w uniformie:

1. funkcjonariuszów policji głównej,
2. funkcjonariuszów policji państwowej danego województwa,
3. żandarmerii danego dywizjonu,
4. pracowników tramwajowych.

Powyższym osobom dozwolone jest wchodzić i wychodzić przez każdy pomost.

Podróżni, znajdujący się na pomoście, przeznaczonym do wsiadania, w razie przepełnienia wagonu mogą wysiadać z tego pomostu z warunkiem nietamowania wejścia podróżnym przybywającym.

Zabrania się wskakiwać i wyskakiwać z tramwaju podczas biegu, czepiać się urządzeń tramwajowych, stać na stopniach, taranach i zderzakach.

Z chwilą, gdy konduktor ogłosi, że miejsc nie ma, wchodzić do wagonu nie wolno.

Korzystać z komunikacji tramwajowej nie mają prawa:

• osoby nietrzeźwe,
• osoby ubrane niechlujnie, lub mogące powalać, ewentualnie zanieczyścić innych,
• osoby wzbudzające odrazę chorobą, brudem lub wonią,
• osoby z psami, kotami, innymi zwierzętami lub ptakami,
• osoby z pakunkami, przewyższającymi wymiary, określone przez administrację tramwaju, lub z przedmiotami, które swym kształtem przeszkadzają innym podróżnym, narażają ich na niebezpieczeństwo lub na zniszczenie ubrania lub też z powodu woni lub nieczystości mogą być uciążliwe dla innych,
• osoby przewożące materiały palne, wybuchowe i żrące,
• osoby, zachowujące się nieprzystojnie, osoby żebrzące, jako też pragnące uprawiać w wagonach jakikolwiek handel lub proceder,
• eskorta z więźniami, z wyjątkiem osób doprowadzanych przez policję, których przewożenie dowolnymi środkami lokomocji na ich koszt dopuszczone jest przez odnośnie przepisy.

Prócz miejsc do siedzenia podróżni mogą zajmować miejsca do stania w wagonie pomiędzy ławkami oraz na przednim i tylnym pomoście, stosownie do wskazówek konduktora lub kontrolera tramwajowego.

Przejazd podróżnych odbywa się na podstawie biletu kupnego lub bezpłatnego.

Po wejściu do wagonu każdy podróżny obowiązany jest bez wezwania niezwłocznie wykupić bilet, o ile go już nie posiada.

Winny jazdy bez biletu podróżny zobowiązany jest zapłacić konduktorowi grzywnę w wysokości czterech normalnych biletów. W razie odmowy, podróżny obowiązany jest opuścić wagon, co nie wyklucza pociągnięcia go do odpowiedzialności sądowej.

Bilety kwartale, bezpłatne i wszelkie legitymacje upoważniające do wykupienia biletu ulgowego, należy bez wezwania okazywać, a na żądanie wręczać konduktorom i kontrolerom do kontroli.

Podróżny powinien wykupiony bilet zachować przez cały czas jazdy i okazać go na żądanie kontrolera lub konduktora.

W razie zagubienia biletu podróżny obowiązany jest wykupić nowy bilet.

Podróżny obowiązany jest wpłacić należność za bilet odliczoną monetą.

W razie braku właściwej kwoty lub niemożności zmiany pieniędzy. Podróżny obowiązany jest wagon opuścić na najbliższym przystanku.

Na życzenie podróżnego konduktor stosownie do przepisów już podanych powinien przyjąć przy opłacie za bilet większą monetę.

Nie wolno w wagonach pluć, śmiecić, jeść, wychylać się albo wystawiać ręce z okien, siadać na parapetach, palić tytoniu.

Palenie tytoniu dozwolone jest tylko na pomostach.

Podróżnym nie wolno podawać sygnałów na ruszenie pociągu. Zatrzymanie pociągu przez podróżnego sygnałem jest dopuszczalne jedynie w razie nagłego zasłabnięcia kogoś z podróżnych w wagonie lub z powodu grożącego niebezpieczeństwa, jak również w razie ruszenia pociągu podczas wychodzenia z wagonu podróżnego, gdy tego konduktor nie zauważył i podał sygnał odjazdu.

Podróżny obowiązany jest pokryć wszelkie straty, powstałe z jego winy lub niedbalstwa w wagonie lub jego urządzeniach. Konduktor ma prawo wymagać bezzwłocznej zapłaty należności.

Odszkodowanie odlicza się na zasadzie ustanowionego przez administrację tramwaju cennika. W razie, gdy cennik nie obejmuje danej szkody, wysokość odszkodowania ustali administracja tramwaju.

O wszelkie informacje podróżni mogą zwracać się tylko do konduktora lub kontrolera.

Podróżni, znajdujący się na przednim pomoście wagonu silnikowego, nie powinni krępować motorowego w ruchu przy nastawniku i hamulcach, jako też nie powinni rozmawiać z motorowym.

Przedmioty zgubione lub pozostawione w wagonach wydawane będą w biurze administracji tramwaju po udowodnieniu własności.

Podróżni nie mogą rościć pretensji do administracji tramwaju z powodu przerwy ruchu lub zmian kierunku linii, spowodowanych przyczynami natury technicznej lub zarządzeniami policji.

CONDUCTOR - Chico Trujillo

Proponuję posty o podobnej tematyce:

CIEKAWOSTKI 1929

KOMUNIKACJA MIEJSKA I PODMIEJSKA

Ponadto polecam korzystanie ze stale uzupełnianych indeksów:

ALFABETYCZNY INDEKS OSOBOWY

ALFABETYCZNY INDEKS MIEJSCOWOŚCI

MIEJSCOWOŚCI – UKŁAD WOJEWÓDZKI

INDEKS PAŃSTW

KALENDARIUM