Dnia 5 kwietnia 1929 roku Pan Minister Przemysłu i Handlu Eugeniusz Kwiatkowski przybył do Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie, celem stwierdzenia postępu prac i powzięcia decyzji w sprawach technicznych, związanych z uruchomieniem fabryki. Panu Ministrowi towarzyszyli dwaj członkowie Rady Administracyjnej Fabryki – dyrektor techniczny „Chorzowa” pan inż. Feliks Stattler i doradca techniczny fabryki tarnowskiej pan dyr. Wowkonowicz. Po konferencjach technicznych ze wszystkimi kierownikami oddziału budowanej Fabryki i po szczegółowym zwiedzeniu budowy i montażu, Pan Minister stwierdził, że postęp prac, wykonywanych ściśle według planu, ułożonego przez śp. Dyrektora Tadeusza Zwisłockiego, jest bardzo korzystny.
Olbrzymia ta fabryka, mająca produkować sztuczne nawozy azotowe, obejmuje działy: elektrownię, produkcję czystego wodoru i azotu, syntezę, prowadzącą do amoniaku, następnie fabryki azotanu amonowego, nitrofosu, saletry, siarczanu amonowego, oraz szeregu produktów chemicznych. Budowę rozpoczęto w marcu 1928 r., obecnie prawie wszystkie budynki są ukończone. Montaż zaś olbrzymiej aparatury postępuje celowo i szybko, tak że uruchomienie fabryki, przewidywane początkowo na połowę 1930 r., będzie mogło nastąpić pod koniec roku bieżącego, oddając swe produkty rolnictwu polskiemu już na sezon wiosenny 1930 r. Roczna wartość produkcji fabryki wyniesie 60 – 65 milionów zł. W pierwszych latach zostanie nie tylko całkowite zapotrzebowanie azotu Polski pokryte przez produkcję fabryk chorzowskiej i tarnowskiej, ale również powstaną możliwości eksportu.
Pan Minister zamianował, w porozumieniu z Radą Administracyjną pana inż. Romualda Wowkonowicza, dotychczasowego dyrektora „Polminu”, naczelnym dyrektorem technicznym fabryki tarnowskiej. W związku z tym naczelną dyrekcję „Polminu” ma objąć ponownie pan inż. Ignacy Boerner, emerytowany pułkownik dyplomowany Sztabu Głównego.
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz